** အသက္ရူမ၀တဲ့ကဗ်ာ **
ေနလံုးႀကီးေျမာက္တက္လာၿပီး
ဘ၀ေတြ တစ္ျပံဳတစ္မႀကီး
အနားက ၀ွီးးးး ကနဲျဖတ္ေက်ာ္သြားေတာ့မွ
အသက္၀၀ရူဖို႔သတိရတယ္..
အဲေတာ့မွ
ေခါင္းကိုအသာေမာ့
ရင္ကိုလဲေကာ့ပစ္လိုက္တယ္…
ဒီေန႔က်မွကပ္သီးကပ္သပ္
ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ေန႔ရက္္ေတြက
ဟိုေခ်ာင္ကပ္ဒီေခ်ာင္ကပ္
ႏွဳတ္ခမ္းအစံုကလဲ တရြရြ…
စိတ္ ကိုဧ၀ရက္ေတာင္ႀကီးကတက္ဖိထားတယ္..
ရပ္ေနသင့္သလား
ဆက္ေလွ်ာက္သြားရမလား
ေမးခြန္းသံကအဖ်ားခတ္တုန္ခါသြားးးးသလိုလို..
စိုက္ႀကည့္မိတဲ့ စကားသံေတြ
အဖတ္လိုက္အဖတ္လိုက္ကြာက်…
ႏွင္းပဲရႊာရေတာ့မလို
မိုးပဲက်ရေတာ့မလိုလို…
ဘာလိုလို ညာလိုလိုနဲ႔ပဲ
ဘယ္သူ႔ကိုမွဂရုတစိုက္ေစာင့္မေနတတ္တဲ့
အခ်ိန္ေတြက ဖ်တ္ကနဲေတာင္လွည့္မႀကည့္ဘူး
ကဲ ဒီလူ
မင္းဘာလုပ္မွာလဲ …. ။ ။
ဒီလူ(ေတာင္တြင္းႀကီး)
မွတ္ခ်က္။ ။ ကၽြန္ေတာ္စိတ္ေတြေထြျပားၿပီးဘာလုပ္လို႔ဘာကိုင္ရမွန္းမသိတဲ့ေန႔ကဒီကဗ်ာကိုေရးဖြဲ႕ျဖစ္ပါတယ္...
ကၽြန္ေတာ္ကဗ်ာကေတာ့ကၽြန္ေတာ္ကိုေမးေနၿပီ ... အမွန္တိုင္းေျပာရရင္ ကၽြန္ေတာ့္ကဗ်ာကေမးတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ေမးခြန္းကို
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ခုခ်ိန္ထိအေျဖမထြက္ေသးပါ...
သူငယ္ခ်င္းအားလံုးကိုေလးစားခ်စ္ခင္လွ်က္
ဒီလူ(ေတာင္တြင္းႀကီး)
No comments:
Post a Comment
လာႀကည့္ၿပီးတစ္ခုခုေ၀ဖန္ခဲ့ေပးပါ...