@ သို႕... ပစၥဳပန္ မွ... အနာဂတ္ @

ဘာႀကီးလဲ
မနက္အိပ္ယာထ မ်က္ႏွာသစ္ ညအိပ္ယာ၀င္ေျခေထာက္ေဆး နဲ႕
ဟိုေနရာမွာ စစ္ျဖစ္ေနတယ္ ဟိုေနရာမွာ ေစ့စပ္ညွိႏွိဳင္းေနတယ္..
ဆိုသူကဆို ငိုသူကငို ေပ်ာ္သူကေပ်ာ္ ေအာ္သူကေအာ္
ငါတို႕ ေနေနႀကတာ ေနမပူဘူးလား ၊
ကိုယ့္အရိပ္ကိုဆုပ္ၿဖဲပစ္ပါ ။

မင္းလဲလူပဲ သားႀကီးရာ လက္ဘက္ရည္ဖိုးပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္ရင္
လ ကမၻာကို အခ်ိန္ပိုင္းတက္သိမ္းလို႕ရတယ္...တစ္ခုခုဆို ဆုေတာင္းလိုက္ေပါ့ ။

ငါတို႕ဟာ ငါတို႕ ကဗ်ာေတြလိုပဲ ဘယ္တံဆိပ္ ရိုက္ႏွိပ္ရမွန္းမွမသိတာ
ႏွာေခါင္းကထြက္တဲ့ ႏွပ္ေခ်းဖတ္နဲ႕ အိုဇုန္းလႊာလဲတက္မဖာႏိုင္ ။

ေသြးျပန္ေႀကာ  တခ်ိဳ႕ ေအးခဲကုန္ၿပီ သူငယ္ခ်င္း ။

မင္းမသိလိုက္ဖူးမဟုတ္လား
ဟိုတစ္ေန႕က မိုးေလ၀သ သတင္းထဲမွာ ဇတ္လမ္းဆံုးသြားတဲ့အမွတ္အသားတစ္ခုအေႀကာင္း
အတိုခံ်ဳးေျပာရရင္ ငါ့အသက္ ၂၉ ႏွစ္ ျပည့္ေတာ့မယ္သူငယ္ခ်င္း မင္းလဲေသးေသးေလးမွ
မဟုတ္ေတာ့တာ ၿပကၡဒိန္ကိုင္ၿပီး တက္စရာရွိတက္ ဆင္းစရာရွိဆင္းႀကယံုေပါ့ ။

ေနာက္ကေက်ာ္တက္သြားတာက မင္းမသိေသးတဲ့ မနက္ျဖန္ေတြပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္
ဘာစိတ္ပူေနစရာလိုလဲ သူငယ္ခ်င္းရယ္ ငိုစရာေတြ႕ ငို ေပ်ာ္စရာေတြ႕ေပ်ာ္
၀၀ လင္လင္အိပ္မက္မက္ႀကတာေပါ့ ။

အနည္းဆံုးေတာ့ တံခါးပိတ္တတ္မွာပါ...
ခင္ဗ်ားအတြက္အဆင္သင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ ဘာညာေပါ့ ။

ၿပီးေတာ့လဲ လူေပ်ာက္ေႀကာ္ၿငာထဲကလူလို ေရာက္ရာအရပ္ကျပန္လာ
တကယ္ေတာ့အစကတည္းက မလိုတမာ စကားေျပာမဲ့အစား အသက္ကို
အပ္ခ်ည္ႀကိဳးနဲ႕ဆြဲခ်ဳပ္လိုက္ရမွာ။

လူေျပာသူေျပာမ်ားတဲ့ တခ်ိဳ႕ ကိစၥေတြကဘာမွမဟုတ္ဘူးသူငယ္ခ်င္း ။

အရင္လိုပဲအခ်ိန္ေတြက အေျပာင္းအလဲျမန္တုန္းပဲ... ခုဆိုငါတို႕ကမၻာႀကီးက
အရင္ထက္ပိုပူလာၿပီ ...မင္းေမ့ေနလို႕ျဖစ္မွာပါ ေသသြားတဲ့ ငါတို႕သူငယ္ခ်င္းလဲ
ေရကူးတတ္တယ္ဆိုတာ ။

လူတိုင္းလူတိုင္း တစ္ေယာက္ပါးစပ္ေပါက္ထဲတစ္ေယာက္၀င္ေရာက္ေပ်ာက္ကြယ္သြားပံု
ေျမြလည္းမေႀကာက္ ကင္းလည္းမေႀကာက္ ကိုယ့္ေပါင္ကိုလွန္ေထာင္းၿပီး
အသက္ကိုလုရွင္ႀကရတယ္...ဘာႀကီးလဲ မနက္အိပ္ယာထ မ်က္ႏွာသစ္
ညအိပ္ယာ၀င္ေျခေထာက္ေဆးနဲ႕ ... ။    ။

                                                                  ဒီလူ(ေတာင္တြင္းႀကီး)