ဘာကိုမွအေလးအနက္မထားပဲ
ဘယ္၀ါက်ကိုမွခ်မေရးဘူး။
လက္အားေနလို႔ရန္သူကိုလက္စြဲဂုဏ္ျပဳလို္က္တယ္။
ေကြ႔ေကာင္ေနတဲ့လူေတြအဖို႔
မ်ဥ္းေျဖာင့္ဟာအမွားပဲေပါ့။
ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြက
သံလြင္ျမစ္လိုေရစီးသံေနၿပီ။
တစ္ခါတေလ
ဘာကိုမွမယံုႀကည္ေတာ့တဲ့
ယံုႀကည္မွုမ်ိဳးလည္းရွိရဲ့။
အခ်ိန္ကာလကိုေဖ်ာ္ေျဖဖို႔ဆိုတာ
ယဥ္ေက်းမွုကိုလိမ္ထားဖို႔လိုလိမ့္မယ္။
ဘယ္သူကိုမုန္းတီးရမွန္းမသိေတာ့
နံရံေတြကိုပဲစိုက္ႀကည့္ေနမိတယ္။
ဘာကိုမွမဆြဲငင္ႏိုင္ေတာ့
ကဗ်ာမေရးျဖစ္တဲ့ေန႔ေတြမွာလည္း
ငါကသံမဏိလိုေနထိုင္ရမယ္။
လူသားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔
ဘာဆက္လုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ။
နာရီပ်က္တစ္လံုးနဲ႔ပဲ
အခ်ိန္တိုက္ေနရမလား။
ပါးျပင္ေပၚကပံုျပင္အေႀကာင္းပဲ
စဥ္းစားေနရမလား။
ကဗ်ာေတြနဲ႔ပဲစစ္ေႀကျငာလိုက္ရမလား။
လူၿဖစ္ခဲ့ၿပီးမွလူ႔တန္ဖိုးေတြ
တြက္ခ်က္ရတာပ်င္းစရာေကာင္းတယ္။ ။
ဒီလူ(ေတာင္တြင္းႀကီး)
